‘Ik heb een ontspanknopje,’ roep ik enthousiast naar de man terwijl ik de kamer binnenloop en naar mijn buik wijs. ‘Ik dacht dat dat een stukje lager zat,’ reageert hij droog. Grinnik.
Ik kom net terug van een afspraak met een hypnotherapeute. Het is namelijk vaak enorm druk in mijn hoofd. To do lijstjes, overpeinzingen en een (nogal) kritisch stemmetje strijden om voorrang. Als ik niet uit kijk de godganse dag. En dat doet wat met je lijf, mensen… In mijn geval: slecht slapen en met geen mogelijkheid kunnen ontspannen zonder een liter wijn achter over te gieten.
De afgelopen jaren ben ik al enorm veranderd. Door eerst naar een craniosacraaltherapeut te stappen en vervolgens zelf een opleiding tot craniosacraaltherapeut te gaan volgen, vielen zo stukje bij beetje als een hoop kwartjes. Maar ik ben er nog niet.
Dus belde ik R. die me aangeraden werd door P., mijn acupuncturiste en vandaag is het zover.
Ik zal en wil niet al te diep in gaan op hoe en wat maar kort gezegd lig ik binnen no time op apengapen op de comfortabele fauteuil terwijl R. me mee neemt op een reis naar ontspanning. Mén, wat lekker. Een soort van high zonder drugs. Op ieder moment op te roepen door zelfhypnose.
Eerst zit het ontspanknopje op mijn arm. Grappig hoor, zo’n pavlovreactie, ze raakt me daar aan en hóp, Natas gaat in de relaxstand. Even later mag ik zelf een plek aanwijzen, want je arm wordt nogal eens aangeraakt en op die manier zou ik elke dag zo stoned als een garnaal kunnen eindigen. Ik koos m’n buik.
Op mijn buik zit een ontspanknopje.
Natas online 
Oh, ik wil ook zo’n knopje! Wat voor soort therapie is dit dan?
Oh geweldig! Ik zou je meiden ook laten zien waar ie zit en dan, als ze lopen te zeuren (wat uiteraard zeldzaam is) ze laten zien dat je op ‘je knopje’ drukt en dan alles van je rug af kan laten glijden. Wat moet het een heerlijke zomer voor je worden…! 😀